Mijn leven is altijd doordrenkt geweest van kleuren, vormen en verbeelding. Als jong meisje deed ik niks liever dan tekenen en knutselen. Mijn moeder was mijn grootste inspiratiebron en ik herinner me nog levendig de momenten waarop ik naast haar aan tafel zat, terwijl ze met haar penselen en verf in de weer was. Het geklingel van een penseel in een glazen pot water is nog steeds een van mijn favoriete geluiden.
Maar na verloop van tijd begon mijn liefde voor lezen en leren de overhand te nemen, waardoor het tekenen naar de achtergrond verdween.
Mijn academische reis bracht me naar het pad van Pedagogiek en later naar een onderzoeksmaster in Kinder- en Jeugdpsychologie. Hoewel ik trots was op mijn academische prestaties, voelde ik me niet op mijn plek bij het vooruitzicht van een kantoorbaan, omringd door cijfers. Het voelde als een gevangenis. Tijdens een open dag van een kunstacademie besloot ik enkele van mijn schilderijen te tonen (experimenten die ik destijds met acrylverf had gemaakt) en kreeg het advies me aan te melden, maar ik durfde het niet. Bang voor afwijzing. Daarom deed ik wat ik kende, ik ging verder met mijn hoofd. Ik begon een studie Kunstgeschiedenis
Na twee jaar en een boeiende stage kreeg ik de kans om mijn onderzoekservaring te combineren met kunst. Ik kreeg een aanbod van een museum om onderzoek te doen naar publieksparticipatie in verschillende tentoonstellingen. Ik begon mijn eigen onderzoeksbureau, werkte een aantal jaar voor het museum en deed daarnaast nog een aantal andere leuke klussen, onder andere voor een groot goed doel. Hoewel deze ervaringen geweldig waren, begon er iets te knagen. Ik wilde zelf creëren.
Een lange zoektocht volgde, waarin ik probeerde te ontdekken welke kant ik op wilde gaan. Mijn ultieme droom was om kinderboeken te illustreren, een droom die hopelijk ooit werkelijkheid wordt. Ik tekende veel natuurlijke elementen en realiseerde me dat het semi-realistisch weergeven van de natuur mijn voorkeur begon te krijgen. Terwijl ik begon met het tekenen van planten en bloemen, voelde ik steeds sterker de behoefte om meer betekenis in mijn werk te leggen. Ik wilde een betoverende blik creëren. Zo kwam ik bij dieren terecht. Dit was wat ik wilde doen: mensen laten zien hoe prachtig de natuur is door deze op de meest levendige manier mogelijk weer te geven. Ik wilde laten zien dat we de wereld moeten koesteren en voorzichtig moeten zijn met onze omgeving. Vooral vogels spraken tot mijn verbeelding, met hun levendige kleuren, patronen, houdingen en blikken.
Hoewel ik begon met tekeningen met grafiet, verloor ik al snel mijn hart aan aquarel. De transparantie van het medium leent zich perfect voor het weergeven van zowel subtiele kleurverschillen als sterke contrasten.
Na enkele jaren toegewijd te hebben aan aquarelleren, werd ik helaas getroffen door een burn-out. Dit maakte het aquarelleren onverwachts moeilijk. Vaak zelfs onmogelijk. Maar het creatieve bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik MOEST maken en daarom begon ik te experimenteren met nieuwe media. Iets wat in het verleden altijd slecht lukte, maar nu juist zo bevrijdend voelde. Kleurpotlood, houtskool, grafiet, gouache, acryl, collage. Ik probeer op dit moment alle snoepjes in de snoepwinkel! Wie weet wat het gaat brengen.
